اسطوره،صداقت،مردانگي،صریح الهجه (قسمت اول)
وقتي نام ناصر حجازي فقيد را در جايي مي خوانيم و يا مي شنويم سريعا ياد خصوصيات بارز و منحصر به فرد اين اسطوره ايران و بخصوص پسران آبي مي افتيم.نوشتن در مورد ناصرحجازي هم آسان است و هم سخت! لذا اول به جنبه آسان مي پردازيم؛خوب به طبع همه فوتبالدوستان و حتي غيرورزشي ها اين اسطوره بزرگ استقلال را به خوبي مي شناسند و از خصايص اخلاقي اين فقيد  مطلع هستند.فردي خوشتپ،با زباني برنده و تيغ دار که بيشتر در فکر منافع مردم و باشگاه محبوبش در دهانش به گردش مي افتاد و دنبال منفعتهاي شخصي نبود.يادمه در ماههاي آخر عمر زندگيش يکبار بخاطر يارانه هاي که دولت به مردم ميدهد لب به انتقاد گشود و اين مبلغ ناچيز را توهيني به مردم بزرگ ايران دانست و حق و حقوق بيشتري را لياقت مردم سرزمينش مي دانست!که باز خورد این مصاحبه و مشکلاتی که برای وی (ممنوع التصویر شدن) باعث شد درد هاي جسمانيش تشدید و با رنجش قلب رئوفش  ادغام شود و در نهايت باعث تسريع پيدا کردن مريضي اسطوره  بشود.
ناصرخان فقيد را همه فوتبالدوستان بخاطر همين صراحت لهجه و رک گويي اش دوست داشتند و قرمز و آبي برايش احترام ويژگي برخوردار بودند.عمو ناصر قصه ما در زمان بازيگريش به بهترين و بالاترين افتخارات فوتبالي ايران دست پيدا کرده بود و اگر طرح  کنار گذاشتن 28 ساله ها پياده نميشد،شايد عناوين و افتخارات وي تا سالهاي سال دست نيافتي ميشد.
حجازي عزيز ما در دوران مربيگريش  هم به افتخارات قابل توجهي دست پيدا کرد و با تيم محبوبش  قهرمان ايگ آزادگان و با بدشانسي محض در فينال جام باشگاههاي آسيا عنوان نايب قهرماني اين جام را با استقلال کسب کرد و اين مقام دومي آخرين مقام قابل توجه و درخور شان استقلال در بازيهاي باشگاههاي آسيا بود و پسران آبي ديگر نتوانستند درخشش استقلال آن سالها را در بازيهاي بين المللي خود داشته باشند.
اما در مورد سختي نوشتن از حجازي بايد به بعضي از موارد اشاره کرد که برخي از آنها ممکنه باعث ناراحتي طرفداران پر و پا قرص اين اسطوره فراموش نشدني تاريخ فوتبال ايران و باشگاه استقلال بشود.....  ادامه دارد....